Każda choroba ma swój biologiczny sens, co oznacza, że żadna zmiana w naszym organizmie nie jest przypadkowa. Taki sens ma również kaszel, choć akurat w jego przypadku trudno nazwać go chorobą. Z biologicznego punktu widzenia jest to wyłącznie proces naprawczy, będący skutkiem wcześniejszych zmian na poziomie komórkowym.

Biorąc pod uwagę swój komfort psychiczny, bardzo często odczuwamy konieczność posiadania minimalnej przestrzeni tylko dla siebie, tak abyśmy mogli swobodnie oddychać. W momencie kiedy ktoś zbyt głęboko wejdzie w naszą przestrzeń, zaczynamy się dosłownie dusić. Tak reaguje nasze ciało na skutek włączenia się określonych dla danej sytuacji wewnętrznych programów uruchamianych przez nasz mózg.

Cały świat zmaga się z epidemią. Wizja rozprzestrzeniającego się w niekontrolowany sposób śmiertelnego wirusa, u jednych budzi strach i panikę, inni reagują na niego spokojem. Jedni obsesyjnie unikają kontaktów społecznych, izolują się w domu obawiając się zarażenia, inni ze stoickim wręcz spokojem prowadzą dalej swoje dotychczasowe życie. Kto postępuje lepiej? Kto ma rację? Czy istnieje jakiś model zachowania w tej sytuacji?

Rozpatrując jeden z ważniejszych konfliktów obecnych czasów - ponadprzeciętny wzrost poziomu stresu pojawiający się w odpowiedzi na trudną, traumatyczną życiową sytuację, najczęściej przeżywaną w izolacji, lub przebywania z osobami z którymi nie chcieliśmy przebywać. Zaobserwować można zachodzące zmiany w tkankach endodermalnych, a dokładnie dotyczących błony śluzowej i mięśni oskrzeli oraz płuc. Tkanki te reagują na konflikt posiadania, utratę rewiru lub strachu/przerażenia, lęku przed śmiercią.

Konflikt posiadania

obawiam się o swoją własność, o to, co moje, mój dobytek, zdrowie! Jakieś niebezpieczeństwo zagraża mojej własności, mojemu terytorium. Drapieżnik, przeciwnik (straszny wirus) zagraża mi lub mojemu stadu. Mogę stracić moją własność, dom lub kogoś bliskiego (też w wyniku choroby). Obawiam się o straty.

Konflikt strachu/przerażenia

Przerażenie na kobiecym terytorium połączone z uczuciem zesztywnienia, zamrożenia. Odebrało mi głos, nie mogę nic powiedzieć, to był szok! Coś strasznego się wydarzyło mi lub komuś innemu. Coś zagraża mi/nam. (widziałam w telewizji jak ludzie nagle masowo umierają z powodu choroby), jak ktoś umiera, jak kogoś napadli, pobili, zgwałcili. Ja, moje dziecko, moja rodzina jesteśmy w niebezpieczeństwie. Boję się tego, co się zaraz stanie. Jestem wstrząśnięta, przerażona, wystraszona.

Powietrze, którego potrzebujemy, jest doprowadzane do pęcherzyków płucnych przez oskrzela.

Faza aktywna konfliktu

Niewiele widocznych objawów. Może objawiać się problemami z oddychaniem, małymi guzkami, częściowym paraliżem mięśni oskrzeli, dusznością, wydłużonym oddechem. Średnica oskrzeli się powiększa a ich ściany ulegają erozji. Proces ten ma za zadanie umożliwić przepływ większej ilości powietrza.

Natomiast zmiany kojarzone z działaniem wirusa pojawiają się w fazie końcowej konfliktu, gdy podświadomie rozwiązujemy konflikt czyli jak już przestaniemy się bać, uspokoimy się, poczujemy ulgę. Wtedy zaczyna się tzw. faza zdrowienia: która objawia się często wysoką gorączką, dusznościami i kaszlem. Guz zostaje zniszczony poprzez otorbienie lub gruźlicę. Gruźlica jest więc tak naprawdę częścią fazy naprawczej raka płuc, co wyjaśnia wzrost zachorowań na nią zaraz po okresach wojen.

Zgodnie z wiedzą Medycyny Germańskiej - grzyby, bakterie oraz wirusy aktywują się dopiero w fazie naprawczej i służą regeneracji tkanki.

Konflikt lęku przed śmiercią

Lęk przed śmiercią, brakiem powietrza (śmiertelną chorobą), duszenie się, podduszenie przez inną osobę, topienie, ciężka choroba układu oddechowego, zaczadzenie, zagrożenie pożarowe, zagrożenie życia związane z otwartym oknem lub z inną osobą, śmierć bliskiej osoby lub przodka z powodu chorób układu oddechowego, zagrożenie życia w okresie narodzin, w życiu płodowym lub w okolicach poczęcia np. owinięcie pępowiną przy porodzie, podduszenie przy porodzie, wypadek matki w ciąży, ciężkie doświadczenia przodków lęku o własne życie: zagrożenie życia bezpośrednie np. komory gazowe, obozy koncentracyjne, wywóz na Syberię, groźba egzekucji, groźny wypadek z wizją śmierci, przerażająca informacja o czyjejś nagłej śmierci, która wywołała wstrząs itd.

Przebieg tego programu zależy od natężenia konfliktu. Im silniejszy konflikt, większy strach, tym bardziej intensywna jest później faza naprawcza. Wysoka gorączka, silne, niekontrolowane napady kaszlu. Dosłownie trudne, niemożliwe do powstrzymania objawy. To z kolei może nas naprawdę przestraszyć i wzbudzić panikę o swój stan zdrowia, a nawet życia. Tego typu myślenie ponownie aktywuje konflikt strachu o rewir (strach o mnie, o moje zdrowie) lub przerażenia (panikuję, co się ze mną dzieje, na pewno umrę). Taka reakcja wzmacnia masę konfliktu i przy kolejnej regeneracji będzie jeszcze gorzej. To bardzo łatwy sposób, żeby wpaść w błędne koło, które ostatecznie może doprowadzić do śmierci. Zwłaszcza w obecnej sytuacji, gdzie strach jest mocno podsycany przez media.

Jak temu zaradzić?

Najlepszą reakcją to zachowanie spokoju, nie poddawanie się panice, nie uleganie presji mediów, nie karmienie swojego umysłu czarnymi scenariuszami. Jeśli to co słyszysz w telewizji wzbudza twój niepokój, wyłącz go lub staraj się nie śledzić bieżących informacji o epidemii. Nie siedź w domu, wyjdź na spacer, każda aktywność będzie lepsza od bezczynności. Wzmocnij swój układ immunologiczny, stosując suplementy diety: witaminę C, witaminę D, Kordyceps czy probiotyki. Na podnoszenie odporności i zwalczanie stanów zapalnych polecam technikę oddechową Wima Hofa. Regularne jej stosowanie podnosi skutecznie odporność naszego organizmu, potrafi zakończyć trwające już infekcje i stany zapalne. Technika ta, natychmiast aktywuje nasz układ odpornościowy do walki z patogenami.

Wszystkie te działania mają na celu redukcję stresu, zachowanie spokoju i opanowanie paniki, głównego aktywatora konfliktu. Jeśli pojawią się u nas symptomy infekcji: kaszel, gorączka, podejdź do tego ze spokojem. Nie każda infekcja wirusowa jest chorobą COVID-19, przecież wielokrotnie już zdarzyło nam się w życiu chorować np. na grypę. To, co naprawdę zabija, to strach. Zachowujmy więc spokój, a będziemy zdrowi.